JAK OSZCZĘDZAĆ WODĘ WYBIERAJĄC ODPOWIEDNIE DETERGENTY

Jak rodzaj detergentu wpływa na łatwość spłukiwania produktu.

2/1/20203 min read

photography of woman on bathtub covered with white bubbles
photography of woman on bathtub covered with white bubbles

Cały przemysł kosmetyczny szuka nowych rozwiązań ekologicznych. Przejawia się to głównie w postaci opakowań, ale również doboru surowców. Czy jednak zastanawialiście się kiedyś, ile wody zużywacie, aby spłukać żel pod prysznic lub szampon?

Niedobór wody może dotyczyć nawet 40% ludzi na świecie (Polska ma mniej zasobów wody niż Egipt). Dostęp do czystej wody pitnej czy właściwa jakość wody to ogromny problem w wielu krajach. Ponad 800 mln ludzi żyje bez dostępu do bezpiecznej wody. Statystyczna osoba spędza pod prysznicem 8 minut, zużywając w tym czasie nawet 70 litrów wody! Stąd zainteresowanie łatwo spłukiwalnymi produktami rośnie. Biodegradowalnymi detergentami, które pozwalają na oszczędzanie wody są glutaminiany (Glutamate) i pochodne alaniny (Alaninate). Oparte są one na aminokwasach – glutaminianie i alaninie, które połączone są z resztą kwasu tłuszczowego (Laurate i Cocoyl), np. Sodium Cocoyl Glutamate.

Rzeczą znaną jest, że anionowe detergenty typu SLS mogą penetrować naskórek i powodować podrażnienia. Wynika to m.in. z ich budowy. Surfaktanty zbudowane są z polarnej „głowy” i niepolarnego „ogona”. Im mniejsza „głowa”, tym łatwiej o penetrację skóry. „Głowa” detergentów glutaminowych i alaninowych jest zawsze większa, niż w przypadku SLS. Jeśli dodamy glutaminiany do SLS, zmieni się geometria ułożenia cząsteczek, a produkt będzie nie tylko mniej podrażniał, ale i łatwiej się spłukiwał.

W publikacji z lutego 2020 porównano zużycie wody potrzebnej do spłukania różnych detergentów oraz całych formulacji (żelów do mycia i szamponów, bo jak wiadomo, konsumenci od produktu do mycia wymagają nie tylko łatwego spłukiwania, ale i pewnych właściwości funkcjonalnych).

W odniesieniu do standardu (SLES), Disodium Oleoyl Glutamate, Sodium Lauroyl Glutamate, Disodium Cocoyl Glutamate oraz Coco-Glucoside pozwalały na zmniejszenie ilości wody potrzebnej do spłukania o ok. 18% (mycie ciała) i 18-30% (szampony) , podczas gdy Cocamidopropyl Betaine wymagała zużycia o blisko 30% więcej wody (mycie ciała), niż dla SLES. Jeśli chodzi o całe formulacje, porównywano zużycie wody dla szamponu i żelu do mycia ciała, w którym częściowo lub całkowicie zastąpiono SLES detergentami pochodzącymi od aminokwasów. Dla szamponu z 15% SLES i 6,67% Cocamidopropyl Betaine oraz 5% Sodium Cocoyl Alaninate lub Disodium Cocoyl Glutamate (częściowe zastąpienie), zużycie wody potrzebnej do spłukania spadło o ok. 40% w porównaniu do wiodącej marki szamponu z rynku (autorzy nie ujawniają nazwy tego produktu). W przypadku gdy jedynym detergentem w szamponie został Sodium Cocoyl Alaninate (w ilości 37,5%), ilość wody do spłukania spada o ok. 17%. Okazuje się również, że dodatek aminokwasowych detergentów ułatwia rozczesywanie włosów – w przypadku szamponu tylko z takim detergentem potrzeba o połowę mniejszej siły do rozczesywania włosów mokrych, a w szamponie z SLES + detergent aminokwasowy – o ok. 20% mniejszą. W przypadku żelu do mycia ciała o składzie detergentów SLES 9,8% + Sodium Cocoyl Glutamate 1,25%, zużycie wody spada o ok. 40% w odniesieniu do formulacji z 11% SLES. Gdy jedynymi detergentami w żelu były różne glutaminiany (40% składu), zużycie wody spadło o 20% w odniesieniu do markowego produktu z rynku.

Detergenty pochodzące od aminokwasów nie tylko lepiej się spłukują, ale i są biodegradowalne, można je wytwarzać w procesach zielonej chemii oraz są kompatybilne ze skórą i włosami. Ciekawe, w jaką stronę będzie się dalej rozwijał trend detergentów oszczędzających wodę.